مولانا

مولانا

غزل شمارهٔ ۸۳۲

۱

شب شد و هنگام خلوتگاه شد

قبله عشاق روی ماه شد

۲

مه پرستان ماه خندیدن گرفت

شب روان خیزید وقت راه شد

۳

خواب آمد ما و من‌ها لا شدند

وقت آن بی‌خواب الاالله شد

۴

مغزها آمیخته با کاه تن

تن بخفت و دانه‌ها بی‌کاه شد

۵

هندوان خرگاه تن را روفتند

ترک خلوت دید و در خرگاه شد

۶

گفت و گوهای جهان را آب برد

وقت گفتن های شاهنشاه شد

۷

شمس تبریزی چو آمد در میان

اهل معنی را سخن کوتاه شد

تصاویر و صوت

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 518
کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 328
عندلیب :

نظرات

user_image
همایون
۱۳۹۷/۰۲/۳۱ - ۱۷:۵۹:۴۹
معنی‌ در سخن نهفته است مانند دانه که در خوشه و کاه جلال دین در چندین غزل شب را مانند دانه و روز را مانند خرمن مثال می‌‌زند چون همه کار‌های نا مربوط به معنی‌ در شب تعطیل می‌‌گردد و آنها که در روز مقامی دارند و به ظاهر بالا تر از بقیه ا‌ند در خوابند و دیگر نیستندو در این تمثیل این مطلب را می‌‌رساند که در میان اهل معنی‌ یکی شاهنشاه است و مانند ماه در دل شب بیگاه می‌‌درخشد درست است که همه انسان‌ها مغز دارند و عقل دارند و با معنی‌‌ها آشنا هستند ولی همیشه یکی‌ در بالای همه قرار دارد که قدر او را باید مانند خورشید یا ماه یا شاهنشاه دانست گویی این قانون هستی‌ است که همیشه یک نفر مانند سوار از همه پیش تر می‌‌تازد، تیز دویم تیز دویم تا به سواران برسیم