مولانا

دو بیتی مد نظرم این است:آنانکه جهان زیر قدم فرسودندوندر طلبش هر دو جهان پیمودندآگاه نیم از اینکه ایشان هرگززین حال چنانکه هست آگه بودند

گرامی امیر حسین آنانکه جهان زیر قدم فرسودندوندر طلبش هر دو جهان پیمودندآگاه نیم از اینکه ایشان هرگززین حال چنانکه هست آگه بودند به نظر می رسد این رباعی به طبع ناباورران خوش است.گویا به عرفا و جویندگان حقیقت کنایه ای می زند که راهی که می روید ممکن است آن نباشد که در پیِ آنید. همان است که : ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی این ره که تو می روی به ترکستان است.مولانا هم می گوید : ای قوم به حج رفته کجایید کجاییدمعشوق همین جاست بیایید بیاییدمعشوق تو همسایه و دیوار به دیواردر بادیه سرگشته شما در چه هواییدگر صورت بی‌صورت معشوق ببینیدهم خواجه و هم خانه و هم کعبه شماییدده بار از آن راه بدان خانه برفتیدیک بار از این خانه بر این بام برآییدآن خانه لطیفست نشان‌هاش بگفتیداز خواجه آن خانه نشانی بنماییدیک دسته گل کو اگر آن باغ بدیدیتیک گوهر جان کو اگر از بحر خداییدبا این همه آن رنج شما گنج شما بادافسوس که بر گنج شما پرده شمایید