ابوالحسن فراهانی
شمارهٔ ۲
۱
به گریه چشم تهی کی کند دل ما را
تهی به گریه نکردست ابر دریا را
۲
زبان گریه نمی دانم، این قدر دانم
که قطره قطره تهی کرده ام دو دریا را
۳
فراق روی عزیزان مرا به جان آورد
فراق صعب بود خاصه ناشکیبا را
نظرات