ابوالحسن فراهانی
شمارهٔ ۲۴
۱
دلارامی که باکن رام بود از من رمید آخر
نمی دانم که آن بیهوده رنج از من چه دید آخر
۲
سیه کردم بدان خال سیه چشم و ندانستم
که اندر انتظار وصل خواهد شد سفید آخر
۳
کشیدم محنتش عمری و دامن در کشید از من
جزای آن چه با من می‌کند خواهد کشید آخر
نظرات