ابوالحسن فراهانی

شمارهٔ ۵

کسی نگفت که از شعله سوختن عیب است

ولی ز خار و خسی بر فروختن عیب است

دلم که مرده هندوی زلف اوست چرا

نسوخت مرده ز هند و نسوختن عیب است

به یک نگه چو خریدی، به یک نگه مفروش

گران خریدن و ارزان فروختن عیب است

به چاک جامه دگر عیب من مکن، ناصح

دریدنش هنر است ارچه دوختن عیب است