ابوالحسن فراهانی
شمارهٔ ۶۹
۱
تا یار سیه بیهوش چو بخت من شد
بخت سهیم رشک من روشن شد
۲
رو پاک سیاه است بر اطراف رخش
یا آن که شبم به روز آبستن شد
نظرات