ابوالحسن فراهانی
شمارهٔ ۷۰
۱
شوخی که دلش داغ دل گلشن شد
زینش چه که رخت او چو بخت من شد
۲
گر ماه چهارده شب کرد لباس
مه تیره بگشت بلکه شب روشن شد
نظرات