ادیب الممالک
شمارهٔ ۹۱ - در مدح حضرت امیر «ع » به پارسی خالص
۱
شهی که موردم تیغش اژدهائی بود
هژبر پیکر و جادوکش و نهنگ اوبار
۲
توانم او را خواند آفتاب اگر شاید
کز آفتاب بتابد ستاره هفت و چهار
۳
گه کشیدن بیرنگ آسمان کبود
ز تیر خامه گرفت از دو پیکران پر کار
نظرات