ادیب الممالک

شمارهٔ ۲۸ - موافقت انگلیس و تصدیق بر بستن عهد و پیمان

چو روس این سخن گفت با انگلیس

بگفتش هلا زود پیمان نویس

که با هم نجوئیم راه دوئی

نرانیم گفت از منی و توئی

بزودی کنیم این زمین را دو بهر

ز دشت و که و رود و رستاق و شهر

نه شمشیر بایست و نه تیر تخش

نه خمپاره و نه توپ چون آذرخش

که ایرانیان خسته اند از دو کار

یکی از نهیب و دوم از فشار

بزودی خورند از دم ما فریب

فریب ار نشد راند باید نهیب

نشاید به ایرانیان جنگ خواست

که با مرده پیکار جستن خطاست

همه مردم امروز بی دار و گیر

بما سفته کوشند و فرمان پذیر