میرزا آقاخان کرمانی
بخش ۱ - نامهٔ باستان در یگانگی خداوند پاک
۱
سر نامه بر نام زروان پاک
که رخشید ازو هرمز تابناک
۲
خداوند زاووش و کیوان پیر
فروزندهٔ ماه و ناهید و تیر
۳
وز او آفرین باد بر ایزدان
که هستند فرمانبرش جاودان
۴
هم امشاسپندان با زور و دست
که دارند بر کوه ها را نشست
۵
وهومانو آن پیک هوش و خرد
کزو برتر اندیشه برنگذرد
۶
دگر ثاریوهرا سروش شهان
کزاو گردد آباد ویران جهان
۷
سپندار میتا شه زندگی
که جان ها ازو یافت پایندگی
۸
فراواشی امشاسفند روان
که آخر شتابد سوی آسمان
۹
بسی باد نفرین ناخوب و زشت
ابر انگرومانیوس پلشت
۱۰
که اهریمنانند او را رهی
ز نور و فروغ است جانش تهی
۱۱
اکومانو آن دیو تیره روان
که از زهر تن‌ها کند ناتوان
۱۲
دگر زیری آن مایهٔ بغض و کین
کز او شد پر آشوب روی زمین
۱۳
دگر سااورو آن بد بدکنش
که آز و فریب است او را منش
۱۴
همان اندریمان ناپاک رای
که جور و ستم ماند از وی به جای
نظرات