امیر معزی
شمارهٔ ۱۶
۱
عزیز کرد مرا در محل عز و قبول
ظهیر دولت شاه و شهاب دین رسول
۲
چنان شنید زمن شعر، کاحمد مختار
شنید وحی ز روح‌الامین به وقت نزول
۳
چو در ستایش او لفظ من مکرر شد
لَطَف نمود و ز تکرار من نگشت ملول
۴
کجا ملول شود صاحبی که گاه سخن
بود ز خاطر او نفع را فروع و اصول
۵
ایا ستوده‌کریمی که فضل‌گویان را
ز شکر مکرمت توست فصل‌ها ز فصول
۶
کمال فضل تو داری و من به مجلس تو
چو فضل خویش نمایم بود کمال فضول
۷
اگر هزار زبانم بود به جای یکی
ستایش تو یکی از هزار کیف اقول
۸
چو کرد طبع لطیفت قبول شعر مرا
سزد که رای شریفت دهد نشان قبول
۹
تو بشت آل بتولی و هست نایب من
به مجلس تو خداوند شمع آل بتول
تصاویر و صوت
نظرات