انوری

غزل شمارهٔ ۲

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفادارم تو را

ور قصدِ آزارم کنی هرگز نیازارم تو را

زین جور بر جانم کنون، دست از جفا شستی به خون

جانا چه خواهد شد فزون، آخر ز آزارم تو را؟

رخ گر به خون شویم همی، آب از جگر جویم همی

در حالِ خود گویم همی، یادی بوَد کارم تو را

آبِ رُخانِ من مبر، دل رفت و جان را درنگر

تیمارِ کارِ من بخور، کز جان خریدارم تو را

هان ای صَنَم! خواری مکن، ما را فرا زاری مکن

آبم به تاتاری مکن، تا دردسر نارم تو را

جانا ز لطفِ ایزدی گر بر دل و جانم زدی

هرگز نگویی: انوری، روزی وفادارم تو را

۱۳۹۳/۰۷/۲۶ - ۱۷:۱۹:۲۱

تیمار هم غم و اندوه است و هم مراقبت به گمانم در واژه سازی نو باید به عنوان مراقبت بکارش بگیریم مثلا بخش تیمار ویژه همان icu است .

۱۳۹۵/۰۹/۲۵ - ۰۹:۵۳:۴۷

باسلام ودرود بیکران بر امین خان کیخا:گمان مبر که مراقبت عین صوابست.چنانکه ازقدیم گفته اندبیمارتیمار می خواهد.

۱۳۹۸/۱۲/۱۳ - ۱۲:۵۱:۱۵

جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم ترا_مولانا_یعنی علاوه بر سعدی، مولانا نیز تفحصی به دیوان انوری داشته؟