انوری

انوری

غزل شمارهٔ ۲۱۴

۱

کار جهان نگر که جفای که می‌کشم

دل را به پیش عهد وفای که می‌کشم

۲

این نعره‌های گرم ز عشق که می‌زنم

این آه‌های سرد برای که می‌کشم

۳

بهر رضای دوست ز دشمن جفا کشند

چون دوست نیست بهر رضای که می‌کشم

۴

دل در هوای او ز جهانی کرانه کرد

آخر نگویدم که هوای که می‌کشم

۵

ای روزگار عافیت آخر کجا شدی

باری بیا ببین که برای که می‌کشم

۶

شهریست انوری و شب و روز این غزل

کار جهان نگر که جفای که می‌کشم

تصاویر و صوت

دیوان انوری (با مقدمه و تصحیح و مقابله هشت نسخه) به کوشش سعید نفیسی - انوری - تصویر ۵۳۴
دیوان انوری با مقدمهٔ سعید نفیسی - انوری - تصویر ۴۶۵
دیوان انوری به اهتمام محمدتقی مدرس رضوی (مقطعات، غزلیات، رباعیات) ج ۲ - انوری - تصویر ۵۴۱

نظرات

user_image
امیرالملک
۱۴۰۲/۰۲/۲۷ - ۲۳:۴۱:۲۹
قافیه این غزل ناب و نغز است (که می کشم؟) دل در هوای او ز جهانی کرانه کرد آخر نگویدم: که هوای که می‌کشم؟   یعنی آخر نمی پرسد که به شوق و عشق چه کسی شوق و عشق از دنیا بریده ام.