انوری
غزل شمارهٔ ۳۱۰
۱
آخر ای جان جهان با من جفا تا کی کنی
دست عهد از دامن صحبت رها تا کی کنی
۲
چون به جز جور و جفاکاری نداری روز و شب
پس مرا بیغارهٔ مهر و وفا تا کی کنی
۳
باختم در نرد عشقت این جهان و آن جهان
چون همه درباختم با من دغا تا کی کنی
۴
چون کلاه خواجگی یکباره بنهادم ز سر
جان من پیراهن صبرم قبا تا کی کنی
۵
از وفای انوری چون روی گردانیده‌ای
شرم دار از روی او آخر جفا تا کی کنی
تصاویر و صوت
نظرات