انوری
شمارهٔ ۱۲۲ - مدح زین‌الدین عبدالله را گوید و حضور میزبان را خواهد
۱
ای بزرگی کز آب و خاک چو تو
دست دوران آسمان نسرشت
۲
تخمی از لطف در زمین کمال
چو تو حراث روزگار نکشت
۳
یاد کردی ز انوری به کرم
باز بر پشت روزگار نبشت
۴
غرض او تویی و خدمت تو
نه ملاقات چوب و صحبت خشت
۵
در سرایی که تو نخواهی بود
در و دیوار او چه خوب و چه زشت
۶
به خدایی که کعبه خانهٔ اوست
که بود کعبه بی‌توام چو کنشت
۷
میزبان اول آنگهی خانه
روئیة الله نخست باز بهشت
تصاویر و صوت
نظرات