انوری
شمارهٔ ۲۳۰ - در تهدید و هجو قاضی هری
۱
به خشک ریش گری در هری ندیدستی
ز هجو روی سیاهی که نوبتی بیند
۲
کنون به خیمه زدن دانه‌ای پراکندی
که مرغ ذکر تو تا جاودان از آن چیند
۳
در آن دو لفظ سخن چاردست و پای شتر
چنان نشنید کان شیوه عقل بگزیند
۴
مکن به عذر و تلطف دل مرا دریاب
که چوب خیمه در آن نیز نیک بنشیند
تصاویر و صوت
نظرات