انوری
شمارهٔ ۲۴۷ - در قضا و قدر
۱
خدای کار چو بر بنده‌ای فرو بندد
به هرچه دست زند رنج دل بیفزاید
۲
وگر به طبع شود زود نزد همچو خودی
ز بهر چیزی خوار و نژند باز آید
۳
چو اعتقاد کند کز کسش نباید چیز
خدای قدرت والای خویش بنماید
۴
به دست بنده ز حل و ز عقد چیزی نیست
خدای بندد کار و خدای بگشاید
تصاویر و صوت
نظرات
منصور محمدزاده
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.