انوری
شمارهٔ ۲۷ - در قناعت و صبر گوید
۱
ای بس که جهان جبهٔ درویش گرفته
از فضلهٔ زنبور برو دوختهام جیب
۲
واکنون همه شب منتظرم تا بفروزند
شمعی که به هر خانه چراغی نهد از غیب
۳
آن روز فلک را چو در آن شکر نگفتم
امروز درین زشت بود گر کنمش عیب
تصاویر و صوت
نظرات
علی میراحمدی