انوری
رباعی شمارهٔ ۱۶۱
۱
یکباره مرا بلایت از پای نشاند
بر یک یک مویم آب رنجوری ماند
۲
چون سیم و زرم بر آتش تیز گداخت
وان سیم و زری که بود بر خاک فشاند
تصاویر و صوت
نظرات