انوری

انوری

رباعی شمارهٔ ۲۲۸

۱

بر من شب هجر تو سرآید آخر

این صبح وصال تو برآید آخر

۲

دستی که ز هجران تو بر سر دارم

از وصل به گردنت درآید آخر

تصاویر و صوت

دیوان انوری به اهتمام محمدتقی مدرس رضوی (مقطعات، غزلیات، رباعیات) ج ۲ - انوری - تصویر ۶۵۱
دیوان انوری با مقدمهٔ سعید نفیسی - انوری - تصویر ۶۸۸

نظرات

user_image
بی نشان
۱۳۹۹/۰۲/۲۷ - ۱۳:۴۰:۰۰
دست از هجران به سر نهادن که حکیم انوری از آن یاد کرده گویی رسمی دیرینه باشد که در مکتب انبیا و اولیا هم وجود داشته و به فرهنگ ایرانیان نیز منتقل شده است. دهدار از نویسندگان عصر صفوی در شرح خطبه البیان نقل می کند که روزی مالک اشتر، که پای منبر خطابه امام علی(ع) بود نام مبارک امام مهدی را از امام علی شنید و به پا ایستاد و دست بر سر نهاد. داستان به پا ایستادن و دست بر نهادن امام رضا (ع) نیز معروف است در آن هنگام که نام حضرت قائم(عج) را شنید از دعبل در آن شعر معروفش.الان نیز شیعیان موقع خواندن دعای عهد یا دعاهای دیگری که نام مبارک حضرت قائم را دارد بر پا شده و دست بر سر می نهند، به نشانه اظهار حزن از داغ فراق.خدایا در این شب قدر همه عشاق را به معشوق هایشان برسان و تخم فراق و هجراح و دوری را از هستی بر کن.