انوری
رباعی شمارهٔ ۳۳۱
۱
چون پای همی تحفه برد هر جایم
وز پای به پای آمدنی میآیم
۲
دستم شکند فلک من این را شایم
آری چو گزیز نیست باری پایم
تصاویر و صوت
نظرات