اسیری لاهیجی

شمارهٔ ۱۱۸

گر مهر فاحببت بذرات نه ساریست

سرگشتگی عالم و آدم ز طلب چیست

از شوق تو سرگشته شد افلاک و کواکب

واندر طلبت آب بهر گوشه جاریست

از کعبه ترا گر طلبد زاهد عابد

مطلوب ز بتخانه و از دیر بگو کیست

ز آئینه دل زنگ دوئی گر بزدائی

روشن بنماید که همه، غیر یکی نیست

این طرفه که از باده وصلش همه مستند

در قید خمار غم هجران ز اسیریست