اسیری لاهیجی
شمارهٔ ۲۸۸
۱
ای مسلمانان پشیمانم من از کردار خویش
تا چرا دور اوفتادم از دیار و یار خویش
۲
من ندانستم که درد هجر تو زینسان بود
ورنه هرگز کی جدا گشتی من از دلدار خویش
۳
تا چرا زنده بماندم در غم هجران او
هر نفس زین حسرت و غم می کنم انکار خویش
۴
دل بجان آمد ز دست هجر او ورنه کجا
فاش میکردم به پیش هر کسی اسرار خویش
۵
ای اسیری گر بمیری در غم هجران یار
زنده جاوید گرداند بیک دیدار خویش
نظرات