اسیری لاهیجی

شمارهٔ ۳۲۳

جان ما مست می عشقست از روز ازل

کی شود کی تا ابد هشیار مست لم یزل

یاد می نارد ز لذات بهشت جاودان

گر بکوی وصل جانان جان ما یابد محل

طالب آن باشد که گر مطلوب ننماید جمال

از طلبکاری ندارد دست تا روز اجل

نیست ما را زندگی بی عشق دلبر یکزمان

ما چو جسم و عشق جانان همچو جانست فی المثل

در پی سود جهانند مردم کوته نظر

تو زیان بین رفت عمر و کم نشد طول امل

گر علوم(حال)خواهی در عمل مردانه باش

کی بعلم من لدن ره میدهندت بی عمل

گر وصال دوست میجوئی ز هستی نیست شو

شیوه رندان همین باشد اسیری لااقل