اسیری لاهیجی
شمارهٔ ۳۸۷
۱
چنان حیران حسن آن نگارم
که پروای همه عالم ندارم
۲
مرا از جنت و دوزخ چه پرسی
چو من محو جمال روی یارم
۳
ز دست غمزه آن چشم خونریز
چو زلف عنبرینش بیقرارم
۴
ازآن می ها که ساقی در ازل داد
چو چشمش تا ابد اندر خمارم
۵
تنم در عشق او شد چون خیالی
بدرد عاشقی بنگر چه زارم
۶
چه شادی باشد ای مطلوب جانم
که چون دولت درآئی در کنارم
۷
هزاران حسن یوسف پیش رویش
اسیری کی درآید در شمارم؟
نظرات