اسیری لاهیجی
شمارهٔ ۳۹۸
۱
تا که در دل تخم عشقت کاشتیم
حاصل از دنیا و دین برداشتیم
۲
عالم از گلبانگ شی لله پرست
تا علم در کوی عشق افراشتیم
۳
دانش و دفتر نبود آندم که ما
مصحف اسرار ازبر داشتیم
۴
صد جفا دیدیم در کوی وفا
دیده را نادیده می انگاشتیم
۵
کی رود مهرش ز دل چون در ازل
نقش این بر لوح دل بنگاشتیم
۶
تا نگردد دل دمی غافل ز دوست
شحنه عشقش برو بگماشتیم
۷
مادرین ظلمت سرای شب مثال
ای اسیری آفتاب چاشتیم
نظرات