عسجدی

شمارهٔ ۳۵ - قصیده در شکایت از روزگار و یاد احباب

فغان ز دست ستمهای گنبد دوار

فغان ز سفلی و علوی و ثابت و سیار

چه اعتبار بر این اختران نامعلوم

چه اعتماد بر این روزگار ناهموار

جفای چرخ بسی دیده اند اهل هنر

از آن بهر زه شکایت نمی کنند احرار

دلا چو صورت حال زمانه می بینی

سزد اگر بدر آئی ز پرده پندار

طمع مدار که با تو وفا کند دوران

که با کسی بفسون مهربان نگردد مار

کجا شدند بزرگان دین که می کردند

ز نوک خامه گهر بر سر زمانه نثار

کجا شدند حکیمان کاردان کریم

که بر لباس بقاشان نه پود ماند و نه تار

چرا ز پای در آمد درخت باغ هنر

بموسمی که ز سر تازه می شود اشجار

بساز کار قیامت بقوت ایمان

بشوی روی طبیعت بآب استغفار