حکیم سبزواری
شمارهٔ ۱۷۴
۱
اَلا مَن مُبَلِغٌ سَلُمی سَلامی
که در راهش دهم جان گرامی
۲
نسیم صبح و بانگ مرغ برخاست
نَسیمی هاتَ لی کَأسُ المُدامی
۳
مکن ناصح مرا دیگر ملامت
فَاِنّی لا اُبالِی بِاَلملامی
۴
مغنّی ساز کن صوت و صدائی
لَیُجلُوا مِن صَد اَقلبی الظَّلامی
۵
مرا با درد خود بگذار همدم
لَقد اَعیی اَطِبائی سَقامِی
۶
ز بس تیر آمده بر دل ز جورت
سِهام قَد عَلَت فوقَ السِّهامی
۷
بکُش اسرار را وز حشر مندیش
فَما قَتلّی عَلَیکُم بِالحَرامی
نظرات