عطار
بخش ۶ - الحکایه و التمثیل
۱
رسید آن پیر را سرّ الهی
که مردی ز آنِ ما گر دید خواهی
۲
برو سوی خرابات و نشان خواه
که پیری‌ست آن ز حمّالانِ این راه
۳
بیامد مرد و شرح حال او خواست
بدو گفتند دی شد کار او راست
۴
به صد زاری و غم دی مرد اینجا
جهان بر خود به سردی برد اینجا
۵
سپیدش موی بود و روی زردی
همه حمّالیِ خُم‌خانه کردی
۶
همی‌بردی سبوی خَمر بر دوش
ولی هرگز نکردی قطره‌ای نوش
۷
به هر گامی که در ره برگرفتی
به سوزِ جان و دردِ دل بگفتی
۸
که«ای دارنده‌ی دنیا و دین هم
ببخش آنرا که آنش نیست و این هم»
نظرات