عطار
غزل شمارهٔ ۳۲۸
۱
زلف تو که فتنهٔ جهان بود
جانم بربود و جای آن بود
۲
هر دل که زعشق تو خبر یافت
صد جانش به رایگان گران بود
۳
مرده‌دل آن کسی که او را
در عشق تو زندگی به جان بود
۴
گفتم دل خویش خون کنم من
کز دست دلم بسی زیان بود
۵
ناگاه کشیده داشت دستم
چون پای غم تو در میان بود
۶
گر من دادم امان دلم را
دل را ز غم تو کی امان بود
۷
گفتم که دهان تو ببینم
خود از دهنت که را نشان بود
۸
هرگز نرسید هیچ جایی
آن را که غم چنان دهان بود
۹
گفتی که چگونه‌ای تو بی‌من
دانی تو که بی‌تو چون توان بود
۱۰
ز آنروز که یک زمانت دیدم
صد ساله غمم به یک زمان بود
۱۱
بر خاک درت نشسته عطار
تا بود ز عشق جان فشان بود
تصاویر و صوت
نظرات