عطار
غزل شمارهٔ ۴۱۲
۱
جان ز مشک زلف دلم چون جگر مسوز
با من بساز و جانم ازین بیشتر مسوز
۲
هر روز تا به شب چو ز عشق تو سوختم
هر شب چو شمع زار مرا تا سحر مسوز
۳
مرغ توام به دست خودم دانه‌ای فرست
زین بیش در هوای خودم بال و پر مسوز
۴
چون آرزوی وصل توام خشک و تر بسوخت
در آتش فراق، خودم خشک و تر مسوز
۵
چون دل ببردی و جگر من بسوختی
با دل بساز و بیش ازینم جگر مسوز
۶
یکبارگی چو می‌بنسوزی مرا تمام
هر روزم از فراق به نوعی دگر مسوز
۷
جانم که زآرزوی لبت همچو شمع سوخت
چون عود بی‌مشاهدهٔ آن شکر مسوز
۸
عطار را اگر نظری بر تو اوفتد
این نیست ور بود نظرش در بصر مسوز
تصاویر و صوت
نظرات