عطار

عطار

حکایت مردی که پس از مرگ حقه‌ای زر او بازمانده بود

۱

حقه‌ای زر داشت مردی بی‌خبر

چون بمرد و زو بماند آن حقه زر

۲

بعد سالی دید فرزندش به خواب

صورتش چون موش و دو چشمش پر آب

۳

پس در آن موضع که زر بنهاده بود

موشی اندر گرد آن می‌گشت زود

۴

گفت فرزندش کزو کردم سؤال

کز چه اینجا آمدی بر گوی حال

۵

گفت زر بنهاده‌ام این جایگاه

من ندانم تا بدو کس یافت راه

۶

گفت آخر صورت موشت چراست

گفت هر دل را که مهر زر بخاست

۷

صورتش اینست و در من می‌نگر

پند گیر و زر بیفکن ای پسر

تصاویر و صوت

منطق الطیر مربوط به دورهٔ تیموری و مکتب هرات » تصویر 82
منطق الطیر عطار نیشابوری با مقدمه و تصحیح حمید حمید - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۱۲
منطق الطیر (مقامات الطیور) باهتمام دکتر سید صادق گوهرین - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۹۲

نظرات

user_image
زری
۱۳۹۴/۱۱/۰۸ - ۰۹:۰۴:۲۷
با درود، سه تفاوت با نسخه دکتر شفیعی نو هست که معنا و آهنگ آن درست تر می نُماید: 1- بیت 1- تفاوت کوچک در نوع نوشتن "حقهٔ" گه " حقه ای" است و در خواندن نیز "حقه ای" موزون است. 2- بیت 2، مصرع 2، "صورتش چون موش و چشمش پر آب" که به گونه "صورتش چون موش و دو چشمش پر آب" است. 3- بیت 6، مصراع دوم، "گفت هر دل را که مهر زر نخاست" که " گفت هر دل را که مهر زر بخاست" است. با سپاس
پاسخ: با تشکر، مطابق تحقیق شما تصحیح شد.
user_image
Mojtaba Razaq zadeh
۱۴۰۳/۰۴/۰۲ - ۱۹:۱۷:۴۲
من ندانم تا بدو کس راه یافت یعنی چه