عطار
شمارهٔ ۱۳
۱
ای آن که به قدر برتر از افلاکی
میپنداری کانچه تویی از خاکی
۲
در خویش غلط مکن بیندیش و بدانک
ذاتی عجبی و جوهری بس پاکی
نظرات