عطار
شمارهٔ ۲۲
۱
جانی که نهفت زنگ دنیی او را
روشن نکند صیقل معنی او را
۲
هر کز غم دنیی بسر آرد عمری
چه بهره بود ز ذوق عقبی او را
نظرات