عطار
شمارهٔ ۴۰
۱
دل سِرّ تو در نو و کهن بازنیافت
سر رشتهٔ عشقت به سخن باز نیافت
۲
گرچه چو فلک بسی بگشت از همه سوی
چه سود که خود را سر و بن باز نیافت
نظرات