عطار
شمارهٔ ۱۱
۱
جانا دل من خویش به دریا انداخت
خود را به بلا بر سر غوغا انداخت
۲
اندوه همه جهان به تنهائی خورد
پس شادی، اگر هست، به فردا انداخت
نظرات