عطار
شمارهٔ ۱۷
۱
چون برفکنند از همه چیزی سرپوش
چون دیگ درآید همه عالم در جوش
۲
چون مینتوان کرد به انگشت نشان
انگشت به لب باز همی دار خموش
نظرات