عطار
شمارهٔ ۲۲
۱
تا کی به سخن زبان خروشان داری
خود را به صفت چو باده نوشان داری
۲
از خلق جهان تا به ابد روی بپوش
گر تو سر و پروای خموشان داری
نظرات