عطار
شمارهٔ ۴
۱
زان پیش که نُه خیمهٔ افلاک زدند
وین خیمه به گرد تودهٔ خاک زدند
۲
در عالم جان برابرش بنشستند
بر قصر قدم نوبت لولاک زدند
نظرات