عطار

شمارهٔ ۲۹

۱

تا چند کنم گناه در گردن خویش

وز بیم گنه قصد به خون خوردن خویش

۲

بی ما چو گنه کردن ما راندهاند

ما را چه گنه درین گنه کردن خویش

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

امیرالملک

۱۳۹۹/۰۲/۰۳ - ۱۱:۲۶:۱۰

از خیام یک رباعی می آورم که این حکم ازلی را در کلماتی دیگر آورده است بر من قلم قضا چو بی من رانندپس نیک و بدش ز من چرا میداننددی بی من و امروز چو دی بی من و توفردا به چه حجتم به داور خوانندنیازی به رفع شبهات انسان مدرن در مورد این دو رباعی نمی بینم و تنها با بیت دیگری راه چاره‌ی این رنجوری زیبا را باز می‌گویمسر بر خط لوح ازلی دار و خموشکز هر چه قلم رفت قلم در نکشنددر پناه حق