عطار
شمارهٔ ۳۹
۱
گر هیچ ندیدم من و گر دیدم من
خود را ز بدانِ بد بتر دیدم من
۲
مویم همه شد سپید و بر خویش بگشت
امّا سرِ مویی بنگر دیدم من
نظرات