عطار
شمارهٔ ۲۱
۱
گاهی به کمال برتر از خورشیدم
گه در نقصان چو ذرّهای جاویدم
۲
هرگه که به استغناء او مینگرم
بیم است که منقطع شود امیدم
نظرات