عطار
شمارهٔ ۳۰
۱
اندهگن توییم از دیری گاه
در ما نگر، ای مرا ز اندوه پناه
۲
کانها که به حسن گوی بردند زماه
کردند در اندوهگن خویش نگاه
نظرات