عطار
شمارهٔ ۴۵
۱
ای بس که ز شوق چرخ دوّار بگشت
سرگشته شب و روز چو پرگار بگشت
۲
آن گشتن او چه سود چون پیوسته
بر یک جایست اگرچه بسیار بگشت
نظرات