عطار
شمارهٔ ۳۷
۱
دوش آمد و بنشست به صد زیبایی
برخاست ز زلفش این دلِ سودایی
۲
میپیمودم زلفش و عقلم میگفت
سودای سیاه است چه میپیمایی
نظرات