عطار
شمارهٔ ۱
۱
بر لب، خط فستقیش، پیوسته بماند
و آن پسته دهان با جگری خسته بماند
۲
ازتنگی پسته مغز را گنج نبود
از پوست بجست و بر در بسته بماند
نظرات