عطار
شمارهٔ ۱۰۰
۱
در عشق توام شادی و غم هیچ نبود
پندار وجودم چو عدم هیچ نبود
۲
هر حیله که بود کردم و آخر کار
معلومم شد کان همه هم هیچ نبود
نظرات