عطار
شمارهٔ ۴۲
۱
گاهی ز نو و گه ز کهن میگویند
گاهی ز کن و گه ز مکن میگویند
۲
هر چند فراغتیست لیک از سرِ لطف
با ما به زبان ما سخن میگویند
نظرات