عطار
شمارهٔ ۱۶
۱
اندیشهٔ عالمی مرا افتادست
هر جاکه فتد غمی مرا افتادست
۲
چون خوش دارم دلت که تا جان دارم
تنها همه ماتمی مرا افتادست
نظرات