عطار
شمارهٔ ۱۴
۱
گل گفت که رفتنم یقین افتادست
یک یک ورقم فرا زمین افتادست
۲
از عمرِ عزیز اگرچه صد برگم من
بی برگ فتادهام، چنین افتادست
نظرات